Dromen over Frankrijk

Ochtendseks

Op de dag dat ik werd geïnterviewd door Linda Online, over wonen in een Tiny House met kinderen, verscheen een column van Emma Curvers op De Volkskrant over dit onderwerp.

Het gevaar van gemeenten en projectontwikkelaars die aan de haal gaan met het tiny house-concept, is zeker een scherpe column en onze kritische aandacht waard. Dat mensen in de stad noodgedwongen teveel betalen voor een te kleine woonruimte. En dat zo’n ruimte, om het toch nog dragelijk te maken, heel hip ‘Tiny House’ wordt genoemd. Daar wil ik mij ook met hand en tand tegen verzetten. Of twaalf-in-een-dozijn-tiny houses die, rechtstreeks uit de fabriek, in een fantasieloos rijtje zijn gezet en waarvoor een buitenproportionele huurprijs wordt gevraagd. Dat zijn kwalijke ontwikkelingen.

Jammer is wel dat ze haar frustratie afreageert op de tiny house-bewoners. Juist zij rammelen al jaren aan de poorten van de ongezonde woningmarkt. De mensen van Stichting Tiny House Nederland, in het bijzonder ‘Marjolein in het Klein‘, lobbyen zich een slag in de rondte voor meer woonvrijheid en woonvariaties met als doel dat mensen betaalbaar kunnen wonen, liefst duurzaam én op een manier die bij hen past. Ondersteund door de Tiny House-bewoners (in spe) die, ondanks tegenwerkende wetgeving en imago (dank je wel Emma voor je hulp), via allerlei media laten zien wat tiny houses wél zijn. En waarom ‘tiny living’ zo mooi en waardevol is voor de bewoners én de omgeving, mits je het concept goed toepast.

Emma meent echter dat het onmogelijk is dat een tiny house bewonen, zeker met kinderen, een vrije keuze is. Een keuze die bij jou (en gezin) past en gelukkig maakt. Aanleiding voor dit wantrouwen is haar onbeantwoorde vraag: hoe kun je ochtendseks hebben in een Tiny House wanneer je kinderen beneden spelen?

‘En die instagramfoto’s van tiny houses zijn veel te romantisch.’
Ja. Sorry.

‘En op tijdelijk braakliggend terrein wonen is stom want geen klaprozen.’
Dat hebben we twee jaar in Nieuwegein gedaan, in een zee van wilde bloemen. We hadden er een geweldige tijd waar heel veel mensen van meegenoten. Het leven gaat om kwaliteit, niet om kwantiteit immers?
Maar vooruit, een vergunning voor vijf a tien jaar is wel beter.

Daarop vroeg ik onze instagramvolgers: wat heb jij altijd al willen weten over wonen met kinderen in een Tiny House? Niemand bleek, vreemd genoeg, te worstelen met de ochtendseksvraag maar er kwamen wel andere vragen.

Dus volgt nu:

Wonen in een Tiny House met kinderen, hoe dan?


Kun je met kinderen wonen in een tiny house?
Ja dat kan. Wij doen het al drie jaar met plezier. En heel wat gezinnen met ons (inclusief allerlei andere vormen van klein wonen). De vraag is dan ook: maakt een tiny house mij en mijn gezin gelukkiger?

Hoe zijn jullie op deze plek terecht gekomen? Dat kwam ons niet aanwaaien. Ons traject naar de plek waar we nu zijn lees je hier.

Zijn er meer plekken waar je met kids in een tiny house kunt wonen?
Veel tiny house-initiatiefgroepen staan ook of juist open voor gezinnen. Kijk op Tiny House Nederland (Zie ook facebook) voor deze groepen. Of start zelf een initiatiefgroep in je gemeente. Onze belangrijkste tip, als dit is wat je echt wilt: begin met het ontwerpen en bouwen van een tiny house terwijl je op zoek gaat naar een locatie, dan sta je vooraan als er een plek of locatie vrij komt.

Wat is het leukste aan zo wonen met kinderen?
Wanneer mijn dochter met een oude pan in haar hand voorbij struint, op zoek naar lieveheersbeestjes om weer uit te zetten in de moestuinen van de buren. Of wanneer mijn zoontje op blote zandvoeten en met rode wangen een glas water komt vragen. Dan voel ik mij gelukkig.

De kinderen zijn expert in buitenleven. Met Juliette hebben we geen discussies over schermtijd. Wel over de vraag of ze emmers met kruipend gedierte in haar slaapkamertje mag bewaren.

Waar ik ook blij mee ben is dat ik, dankzij ons tiny house, een intensieve, bijna fulltime baan kon opzeggen die mij te vaak gestrest maakte. Ik werk nog steeds, maar nu in een goede balans met thuis. Er is zoveel rust, lucht en ruimte gekomen in ons dagelijks leven.

Wat vinden jullie lastig of moeilijk?
De tijdelijkheid van de locaties. We zijn via een camping verhuisd naar Kleinhuizen 1.0 in Nieuwegein. We zijn er van overtuigd dat onze kinderen dat half jaar als een langgerekte vakantie beschouwden. Ze gingen nog niet naar school en bleven op hetzelfde kinderdagverblijf. De verhuizing twee jaar later van Nieuwegein naar Kleinhuizen 2.0 in Zeist had iets meer voeten in de aarde, al scheelde het enorm dat het huis en de buren hetzelfde bleven. Nu hopen we op de huidige plek zo lang mogelijk te blijven of anders een plek te vinden op fietsafstand van school.
Mooi nieuws is dat er in Nederland steeds meer locaties komen met een vergunning voor 10 jaar.

Oja, de composttoilet verschonen is ruk. Sowieso, maar vooral met kinderen. Die richten namelijk nog niet altijd even goed.

Vinden de kinderen tiny wonen wel eens niet leuk? / zijn ze wel eens jaloers op andere kinderen?
Ze vinden het heerlijk. Ook in de winter. Al valt het Juliette tegenwoordig op dat andere kinderen grote slaapkamers hebben. Maar dan praten we over wat hier wél is (konijnen, kippen, kuikens, loopeenden, honden, katten, een héél grote tuin inclusief klimrek en voetbalveldje, leuke buren) en dan is ze er weer blij mee. Dat gesprek blijven we met ze voeren. Mochten we in de toekomst merken dat ze het níet meer fijn vinden, maken we nieuwe keuzes.

Denk je dat je met drie kinderen (inclusief puber) tiny kunt wonen? / Denk je dat jullie tiny blijven wonen als de kinderen gaan puberen?
Zelf lijkt mij ons huidige huis voor een puber met lange ledematen en bruisende hormonen te klein. Maar ik denk dat veel mogelijk is wanneer je de kwestie creatief benadert.

Wij fantaseren soms over:
– Met de bijna puberende kinderen een eigen huisje ontwerpen en bouwen, dat koppelen aan ons huidige huis en later meegeven naar de grote stad als mobiele studentenkamer :).
– Een Tiny House 2.0 bouwen met een grondoppervlakte van 35 m2 excl. veranda. Waarvan we het kinderslaapgedeelte los kunnen koppelen zodra ze uit huis gaan en het vervolgens als gastenverblijf inzetten.
– Een boomhut of yurt als terugtrekplek voor de kinderen.
– In de Franse Cevennen een hugenotenkerk van instorten redden en renoveren tot trekkershut. (maar dat is een ander verhaal)

Oké, speciaal voor Emma: maar hoe dan ochtendseks?
Sorry, je gaat mij toch niet vertellen dat ouders in ‘gewone’ huizen wél ontspannen ochtendseks hebben? Wanneer de kleuter twee etages lager rondspookt en ieder moment een (peuter)puber binnen kan vallen?

Tot slot: ons leven is heus niet perfect. Ook wij stappen wel eens met blote voet op een legoblokje. Maar we hebben geen zware woonlasten en voelen ons onderdeel van een sociale (tiny) gemeenschap van wie we hulp krijgen wanneer we daar om vragen. In een omgeving waar groen belangrijker is dan beton, buitenruimte belangrijker dan binnenruimte. Dat gunnen we iedereen die daarvan droomt. Zeker kinderen.

De veranda, die niet alleen romantisch (sorry Emma) maar ook heel praktisch is. Juist met kinderen en vooral als het regent.

Share and Enjoy !

0Shares
0 0