De Oogst der Eerstelingen
In India stond ik aan het bed van een aan aids stervende leeftijdsgenoot. Op Curaçao zorgde ik een jaar voor kinderen die niet wisten wat onvoorwaardelijke liefde is. De mensen die zeiden van hen te houden, verdwenen weer uit hun leven. Inclusief mijn persoon. In Nepal zag ik oude mensen die geen pensioen kennen. Zij sjouwen tot hun dood met enorme balen hout.
Toch kan het zo zijn dat ik mijzelf ergens tussen Kerst en Oud en Nieuw aantref in een supermarkt, nonchalant en ontevreden boodschappen in de winkelwagen werpend. Ik zit nog vol van al het ongestructureerde eten van voor en tijdens de kerstdagen. Officieel een feest waarin de gebeurtenis wordt herdacht van een Kind dat geboren werd in complete soberheid. Over minimalisme gesproken. Ik voel een laffe matigheid en kijk jaloers naar de mensen die naar Athene rijden onder de vlag We gaan ze halen. Ondanks alle kritiek van mensen die niet gestoord wensen te worden in deze knotsgezellige dagen van eten en lichtjes, hebben zij het lef om onrecht aan de kaak te stellen, letterlijk de barricades op te gaan voor hun medemens. Er zit mij meer niet lekker: al dagen voelen Gijsbert en ik ons niet fit, lamlendig en daar worden de kinderen weer kriegel van. Een dag in bed kruipen met thee, dat kan als ouder niet. We hadden ons de vakantie anders voorgesteld.
Gisterenavond besloten we om uit de mineur van onterechte zelfmedelijden te komen door onze zegeningen van de vakantie te tellen.
– We hebben familie om Kerst mee te vieren
– We maakten best lange nachten omdat de kinderen prima uitsliepen.
– Het plan om de trilogie van The Godfather opnieuw te bekijken is wel gelukt.
– Als we dan toch ziek zijn, kwam deze vakantieweek eigenlijk erg goed uit. Want zoveel lastiger is het ziekzijn combineren met werk en school.
Ik kreeg de smaak te pakken en ben gelijk het hele jaar langsgegaan. Ondanks lastige en verdrietige gebeurtenissen en de moeheid nog uit het voorgaande jaar, was er zoveel goeds. Kleinhuizen is steeds mooier geworden en we genoten intens van de lange, warme zomer buiten. Dat ik mijn baan kon opzeggen en mijn eigen bedrijf starten waarna ik direct al een aantal uur per week werk kreeg en voor het nieuwe jaar drie mooie, nieuwe opdrachten op de planning staan. Dat ik met zoveel meer rust in mijn hoofd en tijd in mijn agenda, de kinderen meemaak.
De jaarwisseling staat voor de deur. Gijsbert heeft de wonderlijke gewoonte om voor ieder nieuw jaar een jaarthema te verzinnen. Daarbij schuwt hij bombastisch taalgebruik niet. 2016 was het jaar van En En (een heel vermoeiend jaarthema zo bleek) In 2017 was het thema Terug naar de Bron (Het jaar van de verhuizing naar ons Tiny House). 2018 was het jaar van De Oogst der Eerstelingen. Letterlijk is dat de eerste oogst, wanneer de grote oogst nog moet komen. (Dat belooft veel goeds voor 2019) Het jaarthema voor 2019 is De Wedergeboorte. Ik denk dat ik wel wat wedergeboorte kan gebruiken in de vorm van nieuwe passie, focus en keuzes.
De beste wensen voor 2019!
