Dromen over Frankrijk

Winterslaap

Nieuwjaarsdag is de enige dag in het jaar waarop ik de sterke zin voel om het hele huis schoon te maken. Daar blijft het meestal bij, maar dat terzijde. Misschien omdat er een schoon, nieuw jaar voor mij ligt en ik een vorm van bevrijding voel. Alsof de ramen van een bedompte kamer eindelijk open gaan. Ik heb een haat-liefdeverhouding met de decembermaand. Ik weet niet goed of ik het nu een sociaal en commercieel slagveld vind of een samenkomst van waardevolle (familie)tradities die elkaar hooguit wat te snel opvolgen. Of een combinatie van beiden.

Januari heeft in mijn hoofd een schuimig blauwgrijze kleur. Als een onaangeroerde emmer sop. En zo kom ik toch weer op schoonmaken uit. Wat een geluk dat we in een Tiny House wonen, we houden niet zo van het huishouden doen. Laatst mijmerde ik met een paar vrienden over het meest dagelijkse beeld van onze moeders uit onze kindertijd. De helft kreeg de herinnering van een moeder die schoonmaakt, zorgt of kookt. Over een vaderbeeld hebben we het overigens niet gehad: filosofeerstof voor een volgende keer.

Ik denk na over hoe ik zou willen dat de kinderen mij later het scherpst herinneren in mijn dagelijkse doen. Ik hoop niet voorovergebogen over mijn telefoon. Ook hoop ik niet al schoonmakend (hoe nobel die bezigheid ook is: a clean house is nu eenmaal een sign of a wasted life ;)). Rommelend in de tuin of lezend in een boek, lijkt mij wel mooi. Zoals het in mijn herinnering was.

Het veld is in diepe winterslaap. De natuur houdt haar energie vast om straks los te kunnen barsten. Waarom leven wij niet op dat ritme? Het is echt niet raar dat de meesten van ons zich moe en somber voelen in de wintermaanden. Ik ben voorstander, alle activiteiten op een laag pitje en een hele winter niet veel meer doen dan wandelen in de wind en goede boeken lezen.

Share and Enjoy !

0Shares
0 0