Dromen over Frankrijk

Konijnen vangen

Wolkenbuiken kleuren zachtroze. De zon gaat onder. Achter een flat weliswaar, de charme van vrij wonen in de randstad. Muisstil zit ik in de schommelstoel op de veranda. In het veld springen twee hazen, de paarden grazen, ik hoor de ganzen gakken in de verte. Op het pad hupst een zwart konijn. Dat is dan weer niet de bedoeling, Bobby is vanmiddag ontsnapt en laat zich maar lastig vangen. Maar uit ervaring weet ik dat hij vroeg of laat zijn vriendjes weer opzoekt.

Gele narcissen bloeien langs het paadje naar ons huis. Een leuke verrassing, ik was vergeten dat ik de bloembollen eind vorig jaar in de grond had gestopt. De koolmeesjes, die deze winter dagelijks de pindaslinger bij de veranda bezochten, verzamelen er nu plukjes Bono-haar. Isolatiemateriaal voor een nestje, neem ik aan. Wilde bloemen zie ik: maagdenpalm, speenkruid en de welbekende, altijd vrolijke madeliefjes en paardenbloemen. Desondanks kochten we vorige week ongeduldig perkplantjes bij het tuincentrum. Met als excuus een mooi entree voor de eerste Open Dag Kleinhuizen van 2019, die bijna 200 bezoekers trok. Franse geraniums, viooltjes en ranonkeltjes, de laatsten vooral vanwege de sprookjesachtige naam. Repelsteeltje. Roodkapje. Ranonkeltje. Voor straf moet ik de plantjes in de volle grond nu inpakken tegen de nachtvorst die, zoals je van april kunt verwachten, toch nog om de hoek komt kijken.

Wat is nu het fijnste aan zo wonen? vroeg iemand mij op de Open Dag. Ik dacht even na, er is veel fijn aan zo wonen. Toch denk ik het buitenleven. Buiten is óók je thuis, juist omdat je zo klein woont. De seizoenswisselingen vinden plaats onder je neus en het bijzondere is dat ik de kinderen er op kan wijzen. Natuurlijk vinden ze Netflix óók heel interessant. En dat is prima. Maar het doet mij en hen goed dat buiten zo dichtbij is. Dit niet alleen, het is er ook leuk en spannend, ze kunnen er zich eindeloos vermaken. De brandnetels zien we bijna groeien, nog even en ze steken boven de kinderen uit en is het prikkeldoolhof leuker dan ooit. Ze hebben een eigen tuintje waarin ze zaadjes planten. Ze weten waarom wilde bloemen belangrijk zijn en dat weegbree helpt tegen brandnetelprikken. Er zijn konijnen om te knuffelen, de trampoline blijft onverminderd populair en het is altijd gezellig om even te buurten bij de buren. Met de komst van de lente wordt het steeds groener en kleurrijker. We kijken de bloesems uit de appelbomen, dan is Kleinhuizen even hemels mooi. Konden we hier maar altijd blijven.

Het konijn huppelt richting de ren, ik sluip zachtjes dichterbij. De hazen in het veld staan plotseling stil met gespitste oren, de drie konijntjes in het hok kijken ademloos toe. Ik beweeg mij ook niet. Dan springt het konijn de ren in, ik schiet naar voren en sluit het hek. De hazen sprinten weg met hoge, verre sprongen. Bobby is weer veilig thuis.

Share and Enjoy !

0Shares
0 0