Gratis thuiszorg
Pinksteren. Gijsbert en de kinderen zijn kamperen. Ik ben thuis omdat ik door een vrij knullige valpartij met de fiets, een verstuikte enkel heb. Buren komen even kijken, brengen thee, fruit en tijdschriften en ‘s avonds een MCflurry. ‘Gratis thuiszorg’ grapt buurman Gerbrand. Ik maak sudokus op de NitendoDS die buurvrouw Leonie bracht en luister podcasts (Aanrader: de brand in het landhuis van NTR). Ik kijk netflix en veel naar buiten.
Tiny tuinieren
De denneboom die ik daags na Kerst naast de moestuin van de kinderen plantte, lijkt het toch niet te gaan redden. De takken kleuren langzaam bruin. Tuinieren is veel beschermen. De dahlia’s die ik van Kees en Agnes kreeg, overleefden het uitgraven door Bono ternauwernood toen de slakken in de aanval gingen. Gelukkig viel de Leffe Blond bij de kleine nudistjes goed in de smaak. Gijsbert informeerde of ik voor die gelegenheid niet beter een flesje Heineken had kunnen kopen. Volgens Agnes zijn dahlia’s typische Tiny House bloemen, omdat je ze in november uitgraaft, de hele winter bewaart op een donkere en droge plek om ze in het voorjaar weer te planten. Ze kunnen dus mee verhuizen deze winter. Het duurt nog wel even voor ze bloeien. In twee potten staan orleanders, om vaker aan Frankrijk te denken. De biologische bloemzaden die in maart de grond in zijn gegaan, bloeien al. Groot kaasjeskruid met de fluweel-paarse bloemen, vorig jaar gezaaid naast de veranda, heeft zichzelf vermenigvuldigd.
Thuiskomen
‘Maarja, nu is het mooi weer hé’.’ reageren sommige mensen onheilspellend op ons wonen in een Tiny House. Als ze het mij zouden vragen, hoe het bevalt bij koud en regenachtig weer, zou ik vertellen dat ik regen ben gaan waarderen sinds we een klein binnen en een groot buiten hebben. Ik zie nu voor mijn neus de gevolgen van een goede regenbui, maar ook van het uitblijven daarvan. Als het regent, zitten we op de veranda. En als het daarvoor te koud is, dan is het ín een Tiny House ook goed toeven. We draaien onze weekprogramma van werk, school, opvang, uitje, kerk. Dan is het alleen maar heerlijk thuiskomen in je eigen, zelfgebouwde huisje in het groen. Ook als het waait en regent. Al is de lente wel mijn favoriete seizoen.
De wilde planten en bloemen op het veld, waar wij niet de hand in hebben gehad, bloeien voller, hoger en mooier dan het jaar ervoor. Dat komt omdat ons deel van het veld voor onze komst kort gehouden werd door de paarden. Nu heeft de natuur vrij spel. Ik zie veel meer maagdenpalm, de wilgen breiden zich uit en voor ons huis is een prachtige elegantier verschenen. Misschien kunnen we deze hoge plant met de vriendelijke, roze en wit gekleurde bloemetjes uitgraven en meenemen naar de volgende locatie. Want de nieuwbouw zal ze niet overleven.
Het afscheid van de appelbomen
Het stemt me toch treurig dat we deze winter weer weg moeten. Natuurlijk wisten we dat toen we hier kwamen, maar ik ben me toch gaan hechten aan deze plek. De oude boomgaard die grotendeels zal verdwijnen. Met de stormen van de afgelopen dagen zijn heel wat appelbomen beschadigd. ‘Ze voelen dat dit hun laatste jaar is, ze vertrekken zelf’ zegt een buurvrouw. Welke bomen worden gekapt? De twee mooie wilgen voor ons huis, die ons schaduw geven op warme dagen, mogen ze blijven? Waar gaan de dieren straks heen? De hazen, ganzen, uilen en de vele insecten?
Ik heb vertrouwen in ons avontuur en in de mensen van Kleinhuizen. We zijn hard op zoek naar een nieuwe locatie, bij voorkeur in Nieuwegein of anders ergens in de gemeente Utrecht. Ik geloof dat Kleinhuizen te waardevol is om na twee jaar te beëindigen. We zijn een plek van inspiratie gebleken voor velen: hoe we ons huis en leven kunnen verduurzamen. Hoe we als buurtgenoten zelf verantwoordelijkheid kunnen nemen voor onze woonomgeving. Dat het veilig is, afvalvrij en vooral: sociaal, groen en avontuurlijk. Zodat kinderen en volwassenen vaker naar buiten trekken en zich meer verantwoordelijk voelen voor elkaar en de natuur. Want hoe rottig een gekneusde enkel ook is, een groen uitzicht en buren die je gratis de beste thuiszorg geven, dat gun ik iedereen.
