Bramenmissie

”De zomer is voorbij”, bericht de website van het algemeen dagblad. Dat is, denk ik, wat ze bedoelen met ‘fake news’. De zon schijnt, de wind waait in vlagen als over een tropisch eiland en wolken drijven vriendelijk voorbij. Hooguit is de temperatuur iets lager dan de dagen hiervoor. Toen we ‘s avonds onder de wilg zaten met de kaarsjes aan. Toen vrienden kwamen logeren en hun tenten opsloegen voor ons huis. Met wie we in de Dutch Oven (Onze Australische gast vertelde grinnikend dat hij deze term in een heel andere betekenis kent) heerlijke Appel Crumble maakten met appels uit de boomgaard. En we bijna zachtjes moesten huilen omdat het zo lekker was. Later bij het kampvuur zagen we een vallende ster. 

Berend stapt rond, zijn beentjes steken in te grote regenlaarzen en de roze fietshelm van zijn zus staat achterstevoren op zijn hoofd.  Hij is op zoek naar mij. Ik zit stil in een hoekje van het duizendsterrenhoten en peuzel stiekem de laatste magnum op. Berend roept mij niet, hij is er zeker van dat hij mij wel vindt. De kippen scharrelen in onze kruidentuin. De dahlia’s bloeien uitbundig.

Gijsbert en Juliette zijn kanovaren met een missie: bramen verzamelen die langs de randen van het kanaal groeien. Ze keren terug met een emmer vol. We koken weer buiten met de Dutch Oven. We eten aan de picknicktafel. De zon baadt in goud achter de hoge bomen langs het kanaal. Ik kan me niet heugen wanneer wij voor het laatst ‘s avonds binnen hebben gegeten. 

De zomer is helemaal niet weg, ze heeft het nog prima naar haar zin.