Vader die al het leven voedt

Er worden de laatste jaren heel wat Amerikaanse feestjes geïmporteerd. Babyshower, Sweet Sixteen, met als duister hoogte(of diepte?)punt Halloween.

Nu ben ik altijd wel in voor een feestje: het brengt mensen bij elkaar en geeft structuur aan een jaar. Vieren helpt, net als samen rouwen, om met de weerbarstigheid van het leven om te gaan. Kortom, een feestje is gewoon leuk, nog los van mijn diepzinnige gezwets. Wat mij spijt is dat inheemse feesten en gedenkdagen langzaam vergeten worden. En waar de nieuwe feestjes aansporen tot nog meer consumeren, elkaar met nog meer zooi opschepen, zijn het juiste deze oude feesten die draaien om bezinning. En is dat niet wat we nodig hebben? Juist met het oog op de toenemende milieuvervuiling, welvaartongelijkheid en vluchtelingenstromen?

Vandaag is het dankdag, een oude traditie. Er wordt op deze dag stilgestaan bij dat wat je hebt ontvangen het afgelopen jaar. Er wordt gedankt voor de oogst die is binnengehaald. Over een paar dagen is het Sint Maarten, dit wordt weliswaar lokaal gevierd maar in tegenstelling tot veel nieuwe feesten niet landelijk overgenomen. De kern van dit feest is een heel mooi verhaal over delen van jouw overvloed met mensen die tekort komen.

Waarom viert de BSO griezelfeest (Halloween) maar geen gaaf oogstfeest met de kinderen (Dankdag)? Of een lampionnenoptocht rond Sint Maarten? Ik ben de beroerdste niet, ik zal mijn kinderen niet verbieden mee te doen aan een feestje dat mijn voorkeur niet heeft, al zal ik ze mijn bezwaren vertellen. Of geen onderdeel is van mijn traditie. Ik zou het best leuk vinden wanneer ze worden uitgenodigd op een Iftar bijvoorbeeld. We leven gelukkig in een vrij land, iedereen kan kiezen welk feest hij of zij wel of niet viert. Maar ik wil toch even een lans breken voor deze mooie, oude tradities.

In tijden van zoveel schadende overdaad, moet ik soms denken aan het tafelgebed dat mijn oma bij iedere maaltijd trouw uitsprak. Ik ga hier haar variant online vastleggen aangezien de devote tafelgebeden ook met uitsterven worden bedreigd (mede door ons, als wij al een poging doen, vraagt Juliette of ze een zeemeermin mag worden en verdwijnt Berend onder tafel)
Zie de wijsheid die er in schuilt en het prachtige woordgebruik:

O* Vader* die al het leven voedt
Kroon onze tafel met Uw zegen
Spijs en drenk ons met het goed
Door Uw milde hand verkregen
Leer ons voor overdaad ons wachten
Dat we ons gedragen zoals het behoort
Doe ons het hemelse betrachten
En sterk onze zielen door Uw woord
Amen

*O: dit werd ook uitgesproken. Daar zit die dankbaarheid in denk ik.
* Vader: hier kan je wat mij betreft ook Moeder lezen. Al zou mijn oma van die gedachte een rolberoerte hebben gekregen.