Daar komt een huisje aangereden

”Mamma, daar komt een huis aanrijden.” Juliette zit op de bank en kijkt droog naar buiten. Ik loer door het keukenraam en zie inderdaad een dieplader arriveren met daarop het Tiny House van de nieuwe buren. Op één huisje na is Kleinhuizen 2.0 nu compleet.

We wonen alweer 2,5 jaar in ons zelfgebouwde Tiny House. We zijn het gewend. Maar met dergelijke opmerkingen van de kinderen, realiseer ik me weer dat het bijzonder wonen is. Net als toen Berend, heel boos naar Gijsbert riep: ”Ga maar een ander huis bouwen, voor jezelf!”

Met de nieuwe buren komen ook twee kinderen mee, in de leeftijd van Berend en Juliette. Het klikt en ze gaan na de voorjaarsvakantie naar dezelfde school. Daar zijn we erg blij mee. Nu wordt het spelen in Kleinhuizen nog leuker.

De dagen trekken grijs en nat voorbij. Toen vandaag de lucht lichter was, ben ik met de kinderen op de fiets gestapt. Vanaf kamp Zeist, strekt zich een prachtig, afwisselend bosgebied uit. Onze achtertuin zogezegd.

Dat gebied verkenden we vandaag. We lunchten in het Beauforthuis bij Austerlitz. Op de terugweg stopten we twee keer omdat de kinderen in een boom wilden klimmen. De zon brak door.
Ik voelde me gezegend.