Stormen in een glas water

De stormen die kwamen, gaven ze namen: Ciara raasde eerst voorbij, precies een week later kwam Dennis. Storm Laura bezocht ons de derde zondag op rij.

We maakten ons vooraf weinig zorgen want tijdens de stormen in de winter van 2018 woonden we al in ons Tiny House, er gebeurde toen niets noemenswaardigs. Behalve dan dat de schommelstoel op de veranda omrolde. En inderdaad, wij en al onze buren kwamen er weer ongeschonden doorheen. Waar we bij storm Dennis allen in opperste staat van paraatheid waren, haalden we bij de daaropvolgende stormen onze schouders op: het zal wel. We gingen gewoon door met ons leven. Misschien was dat de reden dat er toch nog een stormslachtoffer viel in Nederland: in Middelburg waaide een bejaarde vrouw het water in.

Het weer blijft onstuimig. Ook al vind ik het tikken van de regen op het dak en het waaien rond het huis heerlijk als ik ‘s avonds in bed lig, ik ben de eindeloze herfst verder best wel beu.

Juliette vraagt wanneer de sneeuw komt. Het winterproject op school gaat over ijs en sneeuw en kou. Jip en Janneke spelen in de sneeuw. Evenals Kikker en Pad. Ik zeg haar dat ik geen sneeuw meer verwacht. Het zou ook jammer zijn voor alle bloesems die ik, half februari, al zie bloeien in de stadstuinen van Amersfoort. Volgend jaar komt er misschien wel sneeuw. Hopelijk.