Dromen over Frankrijk

Venus

Zou het toeval zijn dat, sinds de crisis, planeet Venus fel gloeit aan de heldere hemel. Ze kiert precies tussen de twee robinia’s voor ons huis door. Vernoemd naar de romeinse godin van de liefde. Ook wel de morgenster genoemd die in een donkere nacht te zien is, net voor de dageraad aanbreekt.

De tijden zijn donker. Alles wat al kwetsbaar was, is nog meer in het nauw gedreven. Ik hoor van mensen die sterven zonder familie om zich heen. Van armen die hun werk verliezen en meer nog dan corona de honger vrezen. Van mensen met psychische problemen die de lockdown nauwelijks volhouden. En wat het voor ons persoonlijk betekent op langer termijn, weten we nog niet. Dit alles vanwege een virus dat hoogstwaarschijnlijk is ontstaan door de verschrikkelijk manier waarop mensen dieren behandelen.

Niet dat het hier in Kleinhuizen zo donker voelt. Om eerlijk te zijn genieten we van de natuur die ontwaakt, de groene waas die door de bomen trekt en van de eerste wilde bloemen die zich melden: hondsdraf, dovennetel, paardenbloemen. Wij vermaken ons uitstekend. De kinderen lijken de tijd van hun leven te hebben. De nieuwe veranda is onze trots, zoveel mooier dan de eerste versie in Kleinhuizen 1.0 (Nieuwegein). Vanwege de verhuizing zaten we maanden zonder, nu weten we weer waarom we graag heel klein willen wonen, maar wel mét veranda. Als het regent of waait, kan je toch ‘buiten’ zitten en spelen. Je kunt er je natte spullen kwijt en vooral: het is heel romantisch.

Zaterdag 18 april hebben we met de buren weer gezamenlijke klussen aangepakt: hoge hekken neergehaald, palen uitgegraven, een oud fietsenhokje gesloopt en afval geraapt. Een kampvuur na afloop toe. Veel buitenruimte hebben, is een groot geluk, zeker in tijden van rondwarende virussen.

Op eerste Paasdag zochten we met de buren eieren. We snuffelden ongegeneerd rond elkaars huisjes en konden zo extra goed zien hoe hard iedereen al bezig is om van dit kale terrein iets moois te maken. Berend reed rond op zijn rode tractor en wist in de laadbak een opvallende hoeveelheid chocolade-eieren te verzamelen.

Een week ervoor hebben we met de kinderen pasenstokken gemaakt en langsgebracht bij school (De kleuterjuffen daar halen alles uit de kast om de ouders te ondersteunen bij thuisschool) en bij de kerk met een Paasgroet erbij.
Het was zo spijtig daar de lijdensweek niet te kunnen beleven en Pasen er niet te kunnen vieren, voor ons het meest intense religieuze feest. Over hoop en liefde in hopeloze tijden. Over de morgenster die de dageraad aankondigt.

Share and Enjoy !

0Shares
0 0