Dromen over Frankrijk

Hoe mooi Nederland is

Het knerpt en knispert onder mijn wandelschoenen. De bomen strooien met roestrode en mosterdgele bladeren alsof het confetti is. Een voorbode van de herfst in aantocht, hoewel het drukkend warm is. Heide, dieppaars in bloei, wisselt zich af met zandheuvels en bos dat steeds van samenstelling veranderd. Ik passeer berken, eiken, beuken en sparren. Als afscheidscadeau presenteert de zomer dikke, zoete bramen langs de wandelpaden. Hoe dieper in het bos, hoe minder mensen, hoe meer bramen. Ik neem pauze om er een paar te proeven. Dit alles op loopafstand van Kleinhuizen.

We hebben veel gewandeld in de Alpen, de Pyreneeën en in de Himalaya. Van bergwandelen worden we heel gelukkig. Maar hoewel het verlangen naar de bergen er altijd is, genieten we óók intens van wandelen in Nederland.
Ik vind het altijd treurig wanneer mensen doen alsof het landschap van Nederland tweederangs is, minder de moeite waard. Wat mis je veel wanneer je de schoonheid dichtbij niet ziet.

Afgelopen week waren we een weekje kamperen in de Achterhoek, midden in een wijngaard. We werden verrast door het mooie, afwisselende landschap. De wegen zijn niet recht maar kronkelen langs boerderijen met op het ene moment een vergezicht over de akkers en het volgende moment een uitgestrekt bos. De mais stond hoog en rondom het land hebben veel boeren wilde bloemen gezaaid. Ondanks de warmte hebben we, behalve gezwommen in een meer, gefietst en gewandeld inclusief een uitstapje naar Duitsland. Met als hoogtepunt een Meet & Greet met de alpaca’s van Het land van Kempers. Dieren die er heel grappig en aaibaar uitzien, maar we leerden dat alpaca’s helemaal niet van knuffelen houden. Bij gratie mag je hun lange, zachte hals aaien.

Ze zijn nogal eigenzinnig. We hebben een rondje met ze gewandeld, dus we kunnen het weten. Een alpaca genaamd Buster dook meerdere keren languit de berm in. De andere alpaca’s wachtten dan geduldig tot hij weer op zijn poten stond. Pas dan werd er behoedzaam verder gelopen. De grote, glanzende ogen onder een wollig permanentje speurden rond naar mogelijk gevaar. Juliette liep met een stalen gezicht naast alpaca Henrie de weg af, alsof ze dat dagelijks doet.

Het was fijn rustig, zowel op de camping als daarbuiten. Blijkbaar hadden de vakantievierders-in-eigen-land zich allemaal aan de kust verzameld (ook heel mooi, maar liever in het laagseizoen ;)). Een paar keer zijn we bij een speeltuin-met-terras beland en deelden de kinderen de speeltoestellen (inclusief, tot onze pret, een familieschommel) met een handvol andere kinderen.

Hoewel ik hoop op een mooie nazomer, kijk ik stiekem ook uit naar hoe de bossen straks verkleuren naar alle variaties op rood, geel en bruin. Een herfst waarin ik nieuwe hoeken ontdek in het bosgebied dat zich uitstrek rond Soest, Austerlitz, Zeist, Den Dolder en Bilthoven. Of over bospaden loop waar ik al zo vaak heb gewandeld, maar waar het uitzicht onverminderd mooi is. Er is alleen al in deze omgeving nog zoveel te ontdekken. Laat staan in de rest van Nederland.




Share and Enjoy !

0Shares
0 0