Wordt vervolgd
”Het is als een dichte mist, we zien niet welke kant we op moeten.” zei ik tegen een collega op mijn beeldscherm. Het luchtte op toen ik dat uitsprak. Al dagen was ik een beetje in vertwijfeling. Het hielp niet mee dat grauwe wolken over bleven drijven. Wind en hoosbuien rukten aan de takken van de robinia’s. De zon had geen schijn van kans.
Herijken
Soms moeten we er weer even aan herinnerd worden, waarom we bepaalde keuzes maakten. Bij vlagen twijfel ik: zitten we nog op de goede route? Zou het niet beter zijn om een ‘normaal’ huis te kopen? Onszelf een schuld van drie á vier ton op de hals halen, dat wel, maar dan tenminste een stabiele toekomst in het vooruitzicht. Duurzaam kunnen investeren in onze omgeving, school en relaties. Niet meer die moedeloos makend lange trajecten om wederom een plek te vinden voor ons Tiny House. Mensen zien soms enkel het (al dan niet romantische) plaatje en beseffen niet hoe hard we ervoor werken en dat we, al brengt deze leerzame reis ons op prachtige plekken, nog steeds niet dáár zijn waar we lang kunnen en willen blijven.
In het weekend van Pinksteren keken we de film Captain Fantastic. Over een gezin dat zich heeft teruggetrokken in de wildernis. De kinderen krijgen iedere dag les van hun vader: jagen, rotsklimmen, muziek, bootcamp, lezen, debatteren. De moeder is opgenomen vanwege haar depressie, waardoor de vader en de zes kinderen op een zeker moment terugkeren naar de maatschappij. Het is een mooi verhaal met een nog mooier einde. Opeens besefte ik weer hoe we willen leven. Het vertrouwen in ons Tiny House avontuur, dat flink was weggezakt, kwam terug.
Hoe te leven
Misschien is het een goed idee om eens in de zoveel tijd Captian Fantastic te kijken. Of Into the Wild. Niet omdat we onszelf zo graag buiten de maatschappij willen plaatsen. Ik geloof niet dat dit ons gelukkig maakt (wat volgens mij ook een boodschap van beide films is) maar om te herijken op de waarden die we belangrijk vinden: vrijheid, tijd en aandacht voor elkaar, delen, nabuurschap, lichter leven en meer in verbinding met de natuur. Wonen in een Tiny House is geen doel, het is een middel om dit te bereiken. We staan daarom ook open voor andere woonvormen die ons passen, zoals erfdelen.
Behalve in project Bosakkers (waarvoor we nog steeds naar een geschikte locatie speuren) zijn we ook al een tijdje actief in initiatiefgroep Tiny Altena. Een leuke, enthousiaste groep mensen, allemaal gebonden aan Altena, de gemeente waar ook Gijsberts Liberte Tiny Houses is gevestigd. Het is een prachtige gemeente met veel water en groen, waar we ongetwijfeld kunnen aarden.
Luisteren
Voor we naar Zeist kwamen, hebben Gijsbert en ik in deze regio al een poging gedaan, helaas liep dit op niets uit (en dat lag niet aan de gemeente). Nu zijn we onderdeel van een sterk en getalenteerd team, mensen die Altena op hun duimpje kennen. We kunnen er helaas nog niets over zeggen, maar er is iets positiefs aan het ontwikkelen. Dit geeft zoveel energie. Ons avontuur is mooi maar nooit makkelijk geweest. We zijn vaker in een mistbank beland. Toch trok die mist altijd op en lag de weg voor ons: scherp en duidelijk. Het heeft mij geleerd om mijn verstand te gebruiken én, in de geest van Pinksteren, zorgvuldig te luisteren naar mijn hart.
De wolken trekken weg. Er worden eindelijk lentetemperaturen voorspeld. Voor nu zijn we hier, op deze plek. Bij de robiniá’s die langzaam groen kleuren. Het wordt vast een fijne zomer.